14 czerwca 1859 r., we Wrocławiu pierwsze siostry Jadwiżanki złożyły śluby zakonne na ręce wrocławskiego kapłana, ks. Roberta Spiske. Ziarno powołania wzrosło w sercach tych, które wcześniej od kilku lat wraz z ks. Robertem, w założonym przez niego Stowarzyszeniu Św. Jadwigi, otaczały troską dzieci i młodzież Wrocławia zagrożone demoralizacją.

To z wrażliwości serca tego gorliwego kapłana powstało dzieło, które papież Pius IX, udzielając zgody na tworzenie nowej rodziny zakonnej – Sióstr Św. Jadwigi (7.11.1858 r.), pobłogosławił słowami:

Niech Bóg błogosławi to ziarno gorczycy aby rozrosło się w wielkie drzewo.

Ks. Robert Spiske, ur. 29.01.1821 r. w podwrocławskiej wówczas Leśnicy, pochodził z rodziny o korzeniach czeskich i niemieckich. Rodzina nie była zamożna i gdyby nie życzliwa pomoc opatrznościowych dobrodziejów, nie mógłby spełnić towarzyszącego mu od dzieciństwa, pragnienia służby kapłańskiej.

Otrzymawszy święcenia kapłańskie, od 1848 r. podjął z wielką gorliwością pracę duszpasterską w Kościołach Wrocławia: NMP na Piasku, Św. Michała Archanioła, Św. Św. Doroty, Stanisława i Wacława oraz przy Katedrze. Nie chciał trwać bezczynnie wobec wielorakich zagrożeń życia moralnego dzieci i młodzieży. Dla sierot szukał rodzin, dla biednych – koniecznego wsparcia.

To dzieło miłosierdzia podjęły wraz z nim członkinie utworzonego przez niego Stowarzyszenia Św. Jadwigi. W 1856 r. powstał Dom Opieki Św. Jadwigi, który z czasem (1859 r.) stał się macierzystym klasztorem Zgromadzenia Sióstr Jadwiżanek.

Dla wielu dzieci stał się on domem rodzinnym, środowiskiem dającym wychowanie i wykształcenie.

Ks. Robert Spiske był duchowym ojcem nowego zgromadzenia. Uwrażliwiał siostry na znaczenie ofiarnej, bezinteresownej miłości w służbie bliźnim. Nalegał, by siostry tworzyły jedną rodzinę, złączoną Chrystusową miłością. Dla owocnej służby wśród wychowanków zabiegał, by siostry zdobywały kwalifikacje nauczycielskie, a nade wszystko, by czerpały od Najlepszego

Nauczyciela – Jezusa Chrystusa. W życiu wspólnoty sióstr i ich pracy wychowawczej ks. Robert Spiske akcentował znaczenie cnoty wdzięczności wobec Boga i ludzi w dążeniu do pełnego rozwoju człowieka. W duchu tych wskazań siostry otaczały opieką dzieci i młodzieżÂ w sierocińcach i zakładach wychowawczych, służyły niepełnosprawnym i chorym w szpitalach i domach opieki, wspierały ludzi starszych i potrzebujących. Czyniły to w miejscach, do których posyłał je Kościół – na licznych filiach Zgromadzenia na terenie ziemi śląskiej:

Bardo Śląskie, Rościszów, Szczytna, Świdnica, Polanica Zdr., Szalejów G.

W czasach Kulturkampfu (lata 70. i 80. XIX w.) tę samą działalność podjęły na terenach Czech i Moraw, gdy zostały wygnane z Wrocławia. Powróciwszy do Wrocławia pod koniec XIX w., kontynuowały misję miłosierdzia, którą powierzył im Ojciec Założyciel, przekonane, że odchodząc do wieczności (5.03.1888 r.) ks. Robert Spiske nie przestał czuwać nad swoją duchową rodziną. Opatrzność Boża pozwoliła z czasem siostrom rozszerzyć ich misję na tereny centralnej Polski, a także Danii, Niemiec, Austrii i Białorusi.

 

17.01.2009 r. Stolica Apostolska ogłosiła dekret o heroiczności cnót Sługi Bożego ks. Roberta Spiske.